In gedachten verzonken liep zij.

 Jouw hand op mijn buik. Teder, plots, doch doelgericht. Jouw hand op mijn buik.  Zonder aankondiging, met een strak gezicht. Jouw hand op mijn buik. Rustte je daar een 5 minuten totdat je vertrok.

God, wat kan ik toch vreselijk bang zijn. Voor mezelf, voor de weersverwachting, voor jouw verwachting. Man, wat ben ik toch een onwijs angstig. Om bang te zijn zonder angst te hebben. Om bang te zijn voor iets dat niet is. Wat is bang-zijn toch een vreselijk iets. Wat kan ik toch vreselijk bang zijn.

Goed, vandaag heb ik een aantal reacties gekregen op de vraag die ik op mijn pagina op Instagram, stelde. Ik deelde van mijzelf een kwetsbaarheid en een realisatie over sociale media, mijn gedrag daarin en hoe ik dit maatschappelijk als een "probleem" begin te zien. Om nog even terug te komen op mijn gedachtes die ik vandaag voorlegde, zal ik mijn statement even uitleggen.  Wanneer je het Engelse woord "influencer" vertaald naar het Nederlands krijg je: opinieleider .  Volgens mijn vriendje Wikipedia is een opinieleider iemand die een maatschappelijke meningsvorming beïnvloed en dit doet door het gebruiken van massamedia.  Ik moet zeggen dat dit op mij overkomt als een lijsttrekker, een wethouder, een politicus die zich verkiesbaar stelt en zijn potentiële volgers probeert over te halen naar zijn beleid te kijken en op hem te stemmen.  Ik denk hierbij niet aan grof vertaald een "sociale beïnvloeder" zoals we die kennen van youtube, instag

Zoek-tocht.  Een tocht waarin we iets niet vinden. Hoe lang zou hij duren. En wanneer zou hij eindigen. Wanneer het stopt met waaien, misschien. Het tocht maar, in deze zoektocht.  Maar gelukkig zoek ik niet alleen. Kon iemand maar de deur dicht doen.

< Disclaimer: ben je de "leef-je-leven-leuk"- posts, video's, podcasts of docu's een beetje beu dan adviseer ik je om dit stukje filosofie hieronder lekker te skippen. Als je denkt: kom maar op met je ongevraagde advies, lees dan vooral verder! > Wat ik nog wel het moeilijkst vind aan het bereiken van een “volwassen” leeftijd, is de groeiende  verantwoordelijkheden die ik krijg. De verantwoordelijkheden voor de gebeurtenissen in mijn leven. Maar wat ik het fijnst vind aan het mogen behalen van dit volgens vele “volwassen” getalletje is de  vrijheid die ik krijg in het doen en laten wat ik wil. Het toevallige is dat meer verantwoordelijkheden en meer vrijheid eigenlijk haaks tegenover elkaar staan. Maar deze 2 facetten van het opgroeien staan ook compleet in relatie met elkaar. Nou, na de boven genoemde lekkere filosofische binnenkomer zal ik jullie even uitleggen wat ik met deze statements bedoel. Sinds een week of 3 heb ik veel nieuwe inzichten door een on

De afgelopen paar dagen slaap ik slecht. En dit doe ik helemaal zelf. Ik drink nog koffie na 21:00, of eet een halve (zelfgebakken, dat dan weer wel) brownie weg 10 minuten voordat ik het licht uitknip, bekijk nog even een "leuke" short-film op youtube vanaf mijn telefoon (dus absorbeer nog graag een lekker portie blauw licht met mijn vermoeide oogjes) kortom: ik steek mijn hand in eigen boezem en biecht bij deze op dat ik er ook niet heel veel aan doe om het te verbeteren. Maar, als je slecht slaapt verandert er veel met je mentale- en fysieke gesteldheid. En dat mentale aspect vind ik interessant. Maar wat heb ik mij gerealiseerd na 5 dagen flink slaap tekort? Dat ik ouder ben geworden, is duidelijk. My god, als ik nog geen 10 jaar geleden in een proefwerk-week tot minstens 02:00 uur 's nachts konstuderen, waarna mijn wekker gewoon om 07:00 uur ging. En kon ik aan het einde van de week nog rustig twee nachten flink stappen..   Goed, naast dat ik heel wat e