Lastig.
Sinds 11 september ben ik begonnen aan mijn stage binnen de langdurige zorg. Op een groot expertisecentrum voor mensen met epilepsie. Ik werk daar 32 uur in de week op een woongroep met jongeren/kinderen die licht-, matig- of zwaar verstandelijk beperkt zijn en alle 6 epilepsie hebben. Een van de tieners, Sam*, staat elke ochtend op met een negatieve sensatie. "Ik heb niet geslapen..", "Ik vind het raar weer.", "De witte taxi komt me zeker niet halen he?". "Is het nog steeds geen weekend?". Voor vele van ons; herkenbaar. Zeker zo aan het begin van de week. Dit heeft mij iets doen inzien. Sam vind veel dingen lastig in de ochtend. Zo geeft hij dat aan. Wanneer ik hem vertel dat het nog geen weekend is of dat er misschien wel een nieuwe taxi komt, reageert hij met; "Lastig is dat". Met lastig denk ik dat hij bedoelt dat, omdat hij op al deze zaken geen invloed kan uitoefenen en hierin niet de controle heeft hij het moeilijk vind dit te