Lastig.
Sinds 11 september ben ik begonnen aan mijn stage binnen de langdurige zorg. Op een groot expertisecentrum voor mensen met epilepsie.
Ik werk daar 32 uur in de week op een woongroep met jongeren/kinderen die licht-, matig- of zwaar verstandelijk beperkt zijn en alle 6 epilepsie hebben.
Een van de tieners, Sam*, staat elke ochtend op met een negatieve sensatie. "Ik heb niet geslapen..", "Ik vind het raar weer.", "De witte taxi komt me zeker niet halen he?". "Is het nog steeds geen weekend?".
Voor vele van ons; herkenbaar. Zeker zo aan het begin van de week.
Dit heeft mij iets doen inzien. Sam vind veel dingen lastig in de ochtend. Zo geeft hij dat aan. Wanneer ik hem vertel dat het nog geen weekend is of dat er misschien wel een nieuwe taxi komt, reageert hij met; "Lastig is dat".
Met lastig denk ik dat hij bedoelt dat, omdat hij op al deze zaken geen invloed kan uitoefenen en hierin niet de controle heeft hij het moeilijk vind dit te accepteren en er een manier voor te vinden om dit positief in te zien.
Dit herken ik. Wanneer ik de controle in situaties niet in eigen handen hebt, categoriseer ik het ook direct als; lastig. Het geeft mij een last ermee om te gaan dat ik er nauwelijks of niets aan kan doen om de situatie in mijn eigen voordeel te laten uitkomen.
Bijvoorbeeld op dit moment met school. Mijn hogeschool heeft flink wat moeite met mij naar het derde jaar over te krijgen. Zoals ik al eerder aangaf; ik ben reeds begonnen met mijn derdejaars stage. Echter, dit is nog niet officieel. Dat komt omdat ik nog niet genoeg punten heb. Er ontbreken punten in mijn lijst van docenten die eerder dit jaar de handdoek in de ring hebben gegooid omdat zij naar eigenzeggen in "lastige" situaties verkeerden. Burn-out, een scheiding, geen contractverlenging bij de hogeschool etc.
Ik probeer onwijs hard achter de vervangers van deze docenten aan te zitten, maar god wat is het een gedoe. Ik loop naar alle waarschijnlijkheid weer een half jaar uit.
Toch weet ik, net als Sam elke ochtend, de dag door te komen door op mijn manier de oncontroleerbare, lastige situaties te overleven en zoveel als mogelijk zelf georganiseerde, controleerbare situaties en events aan te gaan.
Zoals; ik wil 5 keer in de week sporten (organiseer ik zelf) naast dat ik 4 keer in de week werk voor stage en naar school moet voor suffe vermoeiende gesprekken met docenten (kan ik weinig invloed op uitoefenen).
Of; ik wil minstens 3 keer in de week vrienden en familie zien (organiseer ik zelf) naast dat ik de hele week 's avonds ook vroeg naar bed moet vanwege werk of school (kan ik weinig invloed op uitoefenen).
De lastige momenten en events op een dag mogen benoemt zijn, klaag gerust! Maar sta vooral en geniet vooral het meest van de niet-lastige, zelf-beïnvloedbare situaties en maak ze volledig eigen!
Op deze manier houdt mijn hoofd zich het meest rustig. Door altijd de momenten en situaties te blijven creëren zoals jij ze wilt. Etentjes, sporten, naar de film gaan, vrienden zien, winkelen, series kijken met chocoladepepernoten (oeps) etc.
Dit klinkt misschien als logisch voor velen, maar we willen het nog wel eens vergeten. Geniet elke dag, minstens van 1 niet-lastig event. Of het nou een toetje na je gezonde maaltijd is of een flinke zumba-les. Of vrijdagavond na je werk tóch dat extra biertje en op de fiets naar de stad, omdat dat jóuw moment is.
Ik werk daar 32 uur in de week op een woongroep met jongeren/kinderen die licht-, matig- of zwaar verstandelijk beperkt zijn en alle 6 epilepsie hebben.
Een van de tieners, Sam*, staat elke ochtend op met een negatieve sensatie. "Ik heb niet geslapen..", "Ik vind het raar weer.", "De witte taxi komt me zeker niet halen he?". "Is het nog steeds geen weekend?".
Voor vele van ons; herkenbaar. Zeker zo aan het begin van de week.
Dit heeft mij iets doen inzien. Sam vind veel dingen lastig in de ochtend. Zo geeft hij dat aan. Wanneer ik hem vertel dat het nog geen weekend is of dat er misschien wel een nieuwe taxi komt, reageert hij met; "Lastig is dat".
Met lastig denk ik dat hij bedoelt dat, omdat hij op al deze zaken geen invloed kan uitoefenen en hierin niet de controle heeft hij het moeilijk vind dit te accepteren en er een manier voor te vinden om dit positief in te zien.
Dit herken ik. Wanneer ik de controle in situaties niet in eigen handen hebt, categoriseer ik het ook direct als; lastig. Het geeft mij een last ermee om te gaan dat ik er nauwelijks of niets aan kan doen om de situatie in mijn eigen voordeel te laten uitkomen.
Bijvoorbeeld op dit moment met school. Mijn hogeschool heeft flink wat moeite met mij naar het derde jaar over te krijgen. Zoals ik al eerder aangaf; ik ben reeds begonnen met mijn derdejaars stage. Echter, dit is nog niet officieel. Dat komt omdat ik nog niet genoeg punten heb. Er ontbreken punten in mijn lijst van docenten die eerder dit jaar de handdoek in de ring hebben gegooid omdat zij naar eigenzeggen in "lastige" situaties verkeerden. Burn-out, een scheiding, geen contractverlenging bij de hogeschool etc.
Ik probeer onwijs hard achter de vervangers van deze docenten aan te zitten, maar god wat is het een gedoe. Ik loop naar alle waarschijnlijkheid weer een half jaar uit.
Toch weet ik, net als Sam elke ochtend, de dag door te komen door op mijn manier de oncontroleerbare, lastige situaties te overleven en zoveel als mogelijk zelf georganiseerde, controleerbare situaties en events aan te gaan.
Zoals; ik wil 5 keer in de week sporten (organiseer ik zelf) naast dat ik 4 keer in de week werk voor stage en naar school moet voor suffe vermoeiende gesprekken met docenten (kan ik weinig invloed op uitoefenen).
Of; ik wil minstens 3 keer in de week vrienden en familie zien (organiseer ik zelf) naast dat ik de hele week 's avonds ook vroeg naar bed moet vanwege werk of school (kan ik weinig invloed op uitoefenen).
De lastige momenten en events op een dag mogen benoemt zijn, klaag gerust! Maar sta vooral en geniet vooral het meest van de niet-lastige, zelf-beïnvloedbare situaties en maak ze volledig eigen!
Op deze manier houdt mijn hoofd zich het meest rustig. Door altijd de momenten en situaties te blijven creëren zoals jij ze wilt. Etentjes, sporten, naar de film gaan, vrienden zien, winkelen, series kijken met chocoladepepernoten (oeps) etc.
Dit klinkt misschien als logisch voor velen, maar we willen het nog wel eens vergeten. Geniet elke dag, minstens van 1 niet-lastig event. Of het nou een toetje na je gezonde maaltijd is of een flinke zumba-les. Of vrijdagavond na je werk tóch dat extra biertje en op de fiets naar de stad, omdat dat jóuw moment is.
Reacties
Een reactie posten