In gedachten verzonken liep zij.

Ik en mijn telefoon. Vorige week schreef ik een artikel over wat sociale media en de (on)genoegen die je hiervan kan ervaren, met je kan doen. En of we nog wel zonder kunnen? Ik besloot dit een week lang te testen door alle social-media applicaties van mijn telefoon te verwijderen en mij overal uit te loggen. Een week lang niet facebooken, instagrammen of op YouTube kijken. Is me dit gelukt? En wat kan jij met mijn experiment? Ik hield een dagboekje bij met mijn realisaties, ervaring en lessen die ik leerde uit een "unconnected" bestaan: Dag 1. Zojuist heb ik mijn artikel eruit gegooid waarin ik schreef dat ik zou stoppen met social-media. Maar ter promotie heb ik dit wel nog gedeeld op Instagram en Facebook. Over Whatsapp heb ik het nog aan een paar mensen laten weten. God, ik ben nog geen 10 minuten "offline" en voel nu al de drang om te kijken of iemand mijn bericht wel heeft gezien.. Dit wordt wat. /een paar uur later/ Of het een placebo-effect is en d

Challenges. We zijn er zo gek op. Welke youtuber, blogger, goede vriendin of moeder wel al niet een "sapkuur" of een "burpee-challenge" geprobeerd heeft. Allemaal om een beetje te kunnen proeven van een healthy lifestyle zoals de meesten zouden zeggen. Het heeft mij aan het denken gezet en het volgende is eruit gekomen (hou je vast, dit zijn puur mijn hersenspinsels, overpeinzingen en gedachten): Wanneer je jezelf een bepaalde tijd onthoudt van een "volgens de maatschappelijke norm"; ongezonde gewoonte, leer je je lichaam en geest terug gaan naar je basale levensbehoeftes en zingeving. Wanneer gewoontes beginnen te lijken op verslavingen, een gewoonte waar je emotioneel en fysiek afhankelijk van raakt, is een dag-, 24 uur- of een week-challenge niet voldoende om de gewoonte aan de kapstok in de gang te laten hangen. Dat durf ik je op een briefje mee te geven. Maar wat nu als een gewoonte die sterk lijkt op een verslaving steeds meer een maatschappelij