Gelukkig zijn. Kan dat wel?
Woensdagmiddag, 16:20u tussen Bloemendaal en Zandvoort. Deze middag ben ik naar Tim gereden. Mijn broertje. Hij is geweldig, mijn liefste broertje en een kanjer van een vent. Maar hij is ook ziek. En deze week heeft hij de naald waarmee hij zijn medicatie in zijn lichaam pompt moeten verwisselen. En dat betekend weer een week pijn en minimale beweging. Ik ga dan graag even bij hem langs als ik een vrij moment heb om hem even een flinke knuffel te geven (en wat lekkers als hij niet eerst al een hele emmer KFC op heeft; I see you brother!). Goed. Ik was dus in Zandvoort. Woensdagmiddag rond 4 uur. Het zonnetje laat zich de laatste paar dagen in volle glorie zien en ik merk aan de mensen om mij heen dat dat iets goeds met ons doet. Onderweg terug naar Haarlem neemt mijn brein even uitgebreid de tijd om met een achtergrond van wandelende Duitse toeristen op de boulevard, een dalend zonnetje en zacht windje over het helmgras bij het strand, ontzettend sentimentele herinneringen