In gedachten verzonken liep zij.

De afgelopen paar dagen slaap ik slecht. En dit doe ik helemaal zelf. Ik drink nog koffie na 21:00, of eet een halve (zelfgebakken, dat dan weer wel) brownie weg 10 minuten voordat ik het licht uitknip, bekijk nog even een "leuke" short-film op youtube vanaf mijn telefoon (dus absorbeer nog graag een lekker portie blauw licht met mijn vermoeide oogjes) kortom: ik steek mijn hand in eigen boezem en biecht bij deze op dat ik er ook niet heel veel aan doe om het te verbeteren. Maar, als je slecht slaapt verandert er veel met je mentale- en fysieke gesteldheid. En dat mentale aspect vind ik interessant. Maar wat heb ik mij gerealiseerd na 5 dagen flink slaap tekort? Dat ik ouder ben geworden, is duidelijk. My god, als ik nog geen 10 jaar geleden in een proefwerk-week tot minstens 02:00 uur 's nachts konstuderen, waarna mijn wekker gewoon om 07:00 uur ging. En kon ik aan het einde van de week nog rustig twee nachten flink stappen..   Goed, naast dat ik heel wat e

Yoga en ik; we go way back.  In 2010, toen ik mij in mijn extreem puberale "vrije" jaren steeds meer begon te ontwikkelen als een oude rocker met enkel een weekend-wens (lees; maandag t/m vrijdag waren voor mij non-existence want alleen van vrijdag tot zondag kon ik mij als echte puber bezig houden met belangrijke dingen: uitgaan, veel drinken, roken, zoenen en heel lang in bed liggen.. You know the drill). Hoewel ik deels gelukzalig naar deze vrije, hedonistische tijd, waar ik me nog steeds wel eens in bevindt, terugkijk, kijk ik vooral terug naar hoe ongezond zowel mentaal als fysiek deze periode in mijn leven was.  Een hoop onderliggende, hormonaal bepaalde, problemen speelden op dit moment de hoofdrol in mijn hoofd en dat had zijn weerslag op mijn lichaam Deze roerige tijd en de manier waarop zich dit voor eenieder uit, hebben we schijnbaar nodig om rond ons 25ste met het eindigen van de adolescentie (volgens Erik Ericson is dit de tijd, er zijn vast mensen die

Rode wijn dromen, over grote stations en verwaterde vriendschappen. Je hield me stevig vast en liet me niet meer los. Het was me meer een last, al zei ik van niet. Jij bent niet meer bij mij en alleen ik weet waarom. Ik kan niet meer met jou, nooit meer met jou, hier op dit grote station.