योग, oftewel: YOGA

Yoga en ik; we go way back. 

In 2010, toen ik mij in mijn extreem puberale "vrije" jaren steeds meer begon te ontwikkelen als een oude rocker met enkel een weekend-wens (lees; maandag t/m vrijdag waren voor mij non-existence want alleen van vrijdag tot zondag kon ik mij als echte puber bezig houden met belangrijke dingen: uitgaan, veel drinken, roken, zoenen en heel lang in bed liggen.. You know the drill). Hoewel ik deels gelukzalig naar deze vrije, hedonistische tijd, waar ik me nog steeds wel eens in bevindt, terugkijk, kijk ik vooral terug naar hoe ongezond zowel mentaal als fysiek deze periode in mijn leven was. 

Een hoop onderliggende, hormonaal bepaalde, problemen speelden op dit moment de hoofdrol in mijn hoofd en dat had zijn weerslag op mijn lichaam

Deze roerige tijd en de manier waarop zich dit voor eenieder uit, hebben we schijnbaar nodig om rond ons 25ste met het eindigen van de adolescentie (volgens Erik Ericson is dit de tijd, er zijn vast mensen die al eerder weer normaal worden uiteraard) weer met beide voeten op aard terug te komen en te beseffen dat er belangrijkere problemen zijn dan die zich voordoen in je eigen vierkante meter.

Dit dus, mijn visie op een puberteit en wat er in deze periode kan gebeuren, maar wat wilde ik nu precies schrijven over yoga?! Oh ja! 

Terug naar 2010 waar ik op een warme lente-middag met een vriendin door de stad heen slenterde en mijn moeder mij plots belde met de vraag of ik met haar mee wilde gaan naar een "Bikram Yoga"-les in de Kruisstraat in Haarlem. Zij zou mijn spullen meenemen en de les betalen en achteraf mocht ik mijn vriendin mee naar huis nemen om een biertje te drinken en te komen eten, dus ze liet me weinig keus. Kleine insight:

“Bikram Yogalessen voor beginners duren 90 minuten en bestaan uit een vaste serie van 26 houdingen, waaronder twee ademhalingsoefeningen.^[4]Bikram Yoga wordt beoefend in een ruimte verwarmd tot 40 °C met een luchtvochtigheid van 40%” - wikipedia

Lees vooral die laatste zin nog eens. Juist, in een ruimte waar het 40°C is.. Ik, 16 jaar oud destijds, drukte nog net mijn laatste sigaretje uit voordat ik deze waanzin instapte genaamd Bikram Yoga.

Ik weet nog hoe ik mij tijdens de eerste les voelde, maar vooral: hoe ik rook. Door het zweten en de ongemakkelijke houdingen leek de nicotine zich via mijn poriën een weg naar buiten te hebben gevonden. My oh my; naast liters "Victoria Secret bodymist" rook ik vooral sigaretten. Gadverdamme, wat vies. 

Mijn conditie was dusdanig slecht dat ik die anderhalf uur op dat matje, doodsangsten uit stond. 

Na de les wist ik niet hóe snel en gefrustreerd ik naar huis toe wilde om een biertje open te trekken en een sigaretje op te steken. Zo cool was ik (#not).

Een week na deze afgang werd ik onwijs ziek. Verkouden, griep maar het allerergste: geen kracht meer om uit te gaan!

Mijn moeder liep deze week met een van de breedste glimlachen die ze in deze donkere periode op haar gezicht kon hebben, rond en ik begreep maar niet waarom.

Een paar jaar later ging ik nog steeds ongeveer eens per maand met mijn moeder naar dezelfde Bikram Yoga school in de stad en wat ben ik haar hier ontzettend dankbaar voor.

Inmiddels terug naar het hier en nu: Bikram Yoga is voor mij bekend terrein, mijn levensstijl is al een paar jaar een heel stuk verbeterd maar ook op conditioneel niveau ben ik al 2 jaar lang op mijn best. Met hier en dan een dip maar, kom op, ik ben aan het opscheppen, dus daar hebben we het niet over (grapje). Maar met andere vormen van yoga heb ik altijd een soort aversie gevoeld: het is niet zo’n keiharde zweet-sessie en work-out als Bikram Yoga, so what’s all the fuss about? Dit, was zó een understatement, daar ben ik nu wel achter.
 Sinds ik hier in Kortrijk woon (precies 2 weken nu) probeer ik elke dag yoga te doen. Ik leen het abonnement van mijn moeder op yogaonline.nl en forceer mijzelf om elke dag minstens 1 sessie te doen. Gevarieerd van 10 tot 50 minuten.

Lieve lezers, wat raad ik dit iedereen, jong en oud, fit en niet-fit, ontzettend aan!

De eerste 3 keer raakte ik gefrustreerd, boos en teleurgesteld. Ik mistte de connectie met deze sport en wilde alleen maar net zo lenig op mijn matje eindigen als mijn desbetreffende yoga-docent. En dit lukte mij niet, gewoonweg omdat ik een hark ben. Niet letterlijk, maar ik kwam wel tot de conclusie dat er echt iets scheelt aan mijn flexibiliteit. Na deze 3 dagen, waarin ik eigenlijk hetzelfde ervoer als na die allereerste hot-yoga les op mijn 16^e, begon ik het te begrijpen:

Oké, ik gooi er nog even zo’n lekkere, “catchy” lifeqoute in: life is about finding comfort in the uncomfortable.
 Nee wacht, we krassen “life” even door en maken er YOGA van. Want wát ervaar ik een hoop oncomfortabele posities, emoties en gedachten in yoga maar wat voel ik me goed na een sessie! 

Het strekken, het verder proberen te reiken met je vingers op een mat of je been in de lucht, het is precies als een duursport of fitness. Je daagt jezelf uit maar dan heb je geen dure hardloopschoenen, een fiets of een sportschool-abonnement nodig. Nee, slechts je lichaam (en een youtubevideo van een yogi die je met haar zachte stem verteld dat het allemaal goed komt ook al sta je op het punt van instorten en in een hoekje op bed een zak chips weg te eten).

Niet alleen het fysieke aspect maar ook de mentale hoogtepunten die ik tot dusver al bereikt heb door alleen maar te letten op- en te luisteren naar mijn eigen ademhaling zijn het benoemen waard. 

Deze ervaring raad ik iedereen aan. Net als met elke sport of levensstijl: het begin is het moeilijkst en moet je er jezelf doorheen slepen. Maar uiteindelijk wordt yoga niet alleen een sport maar ook een wijze om jezelf door de grote boze buitenwereld heen te krijgen en leer je meer geduld te krijgen. Althans, dat is mijn ervaring.

Ik heb me voorgenomen deze 5 maanden mezelf uit te dagen om mijn weg te vinden in de wonderen wereld van yoga. Elke dag 1 sessie en te luisteren naar mijn lichaam en mijn ademhaling. 

Durf je het ook aan? Doe je met me mee?