Een poosje later..
Een poosje later, zat ik weer eens achter mijn laptop. Terug in gedachten verzonken.
Writers block, writers-blog, "geblockt" of toch weer bloggen?
Ik was het een tijdje kwijt. In mijn notitieboekje hield ik hersenspinsels en kleine gedichtjes bij, maar mijn blog legde ik even op de hoogste plank.
En toch zit ik hier weer. Het overzicht terug in mijn agenda, mijn hoofd, mijn bankrekening en mijn studieplan.
Soms kost het je gewoon even tijd om alle gedachten weer te kaderen. Op chronologische volgorde zetten. En ik heb het idee dat dat gebeurd is.
Sinds mijn laatste artikel, waarbij ik wat experimenteerde met mijn social-media mis-/gebruik en continu stil probeerde te staan bij een diepere betekenis achter het bestaan (om maar even met de deur in huis te vallen) heb ik veel nagedacht.
Nagedacht over van alles en nog wat. En tijdens deze gedachtestroom en chaos in mijn hoofd kwam die diepere betekenis steeds meer naar boven drijven.
Niet in woorden of in heldere lijnen, maar puur in bewustzijn. En zo zit ik hier op een warme woensdagavond in mei achter mijn laptop weer te typen.
Ik wil weer schrijven. Over wat ik meemaak, wat ik er van leer, in hoeverre mijn lezers er inspiratie uit kunnen halen en mijn hersenspinsels uit het grijze gebied trekken. Van mijn notitieboekje terug naar mijn blog.
Goed, zoals ik al zei: een warme woensdagavond in mei. Dat is het vanavond. Vandaag was het de bedoeling dat ik na mijn meeting op stage met mijn docent mee naar school zou gaan. Ik heb immers net twee volle weken vrij gehad van stage en zit vol met energie voor deze school-/werkweek. Toch gebeurde het niet. Ik stapte in de auto en reed linea recta terug naar huis. Nog steeds boordevol energie en enthousiasme maar ik ging niet doen wat ik moest doen. Ik voelde zo een drang om te creëren! Ik wilde een jurk gaan naaien, een fotoboek maken, mijn oude ukulele stemmen, mijn deurposten een andere kleur schilderen. Ik wilde iets! Maar niet schrijven.
Eenmaal terug in Haarlem reed ik toch maar door naar de sportschool. Even wat van die (blije) drukte in mijn hoofd eruit sporten.
Tijdens het sporten stagneerde die gedachtestroom en had ik zin om een planning te maken en mijn extra cadeau-gegeven, vrije dag te benutten met leuke dingen.
Maar dit lukte niet. Ik draaide wat wasjes, ruimde het huis op en bereide mij voor op mijn fysiotherapie afspraak. Maar er kwam niets creatiefs uit mijn handen. En zo zit ik hier nu, na de fysio met een bord curry naast mijn laptop aan dit artikel.
De creativiteit is er, en ik heb eindelijk vandaag gevonden waarvoor ik het weer moet benutten: schrijven.
Dit zonnige weer, de blijere mensen en de warmte van de lucht maakt dat ik mij vervuld voel van binnen. Zin om zaken weer op te pakken. Alsof ik een oude vriendin weer eens bel om weer te investeren in contact. En dat ga ik doen. Investeren in contact met mijn verzonken gedachten.
Als jij goed in je vel zit, de wind waait met je mee, welke hobby pak jij dan weer op? Welke uitdaging ga jij dan graag met jezelf aan?
Denk er eens over na, in het zonnetje, op je balkon.
En bedenk dan goed wat een kunst het eigenlijk is om je gedachten, je energie, je opgewektheid te "kaderen" en in de juiste banen te leiden zodat er iets prachtigs uit je handen, je mond, je voeten of je gedachten kan komen!
Writers block, writers-blog, "geblockt" of toch weer bloggen?
Ik was het een tijdje kwijt. In mijn notitieboekje hield ik hersenspinsels en kleine gedichtjes bij, maar mijn blog legde ik even op de hoogste plank.
En toch zit ik hier weer. Het overzicht terug in mijn agenda, mijn hoofd, mijn bankrekening en mijn studieplan.
Soms kost het je gewoon even tijd om alle gedachten weer te kaderen. Op chronologische volgorde zetten. En ik heb het idee dat dat gebeurd is.
Sinds mijn laatste artikel, waarbij ik wat experimenteerde met mijn social-media mis-/gebruik en continu stil probeerde te staan bij een diepere betekenis achter het bestaan (om maar even met de deur in huis te vallen) heb ik veel nagedacht.
Nagedacht over van alles en nog wat. En tijdens deze gedachtestroom en chaos in mijn hoofd kwam die diepere betekenis steeds meer naar boven drijven.
Niet in woorden of in heldere lijnen, maar puur in bewustzijn. En zo zit ik hier op een warme woensdagavond in mei achter mijn laptop weer te typen.
Ik wil weer schrijven. Over wat ik meemaak, wat ik er van leer, in hoeverre mijn lezers er inspiratie uit kunnen halen en mijn hersenspinsels uit het grijze gebied trekken. Van mijn notitieboekje terug naar mijn blog.
Goed, zoals ik al zei: een warme woensdagavond in mei. Dat is het vanavond. Vandaag was het de bedoeling dat ik na mijn meeting op stage met mijn docent mee naar school zou gaan. Ik heb immers net twee volle weken vrij gehad van stage en zit vol met energie voor deze school-/werkweek. Toch gebeurde het niet. Ik stapte in de auto en reed linea recta terug naar huis. Nog steeds boordevol energie en enthousiasme maar ik ging niet doen wat ik moest doen. Ik voelde zo een drang om te creëren! Ik wilde een jurk gaan naaien, een fotoboek maken, mijn oude ukulele stemmen, mijn deurposten een andere kleur schilderen. Ik wilde iets! Maar niet schrijven.
Eenmaal terug in Haarlem reed ik toch maar door naar de sportschool. Even wat van die (blije) drukte in mijn hoofd eruit sporten.
Tijdens het sporten stagneerde die gedachtestroom en had ik zin om een planning te maken en mijn extra cadeau-gegeven, vrije dag te benutten met leuke dingen.
Maar dit lukte niet. Ik draaide wat wasjes, ruimde het huis op en bereide mij voor op mijn fysiotherapie afspraak. Maar er kwam niets creatiefs uit mijn handen. En zo zit ik hier nu, na de fysio met een bord curry naast mijn laptop aan dit artikel.
 |
| Mijn allergrootste inspirator/motivator: mijn broertje Tijmen ❣ |
Dit zonnige weer, de blijere mensen en de warmte van de lucht maakt dat ik mij vervuld voel van binnen. Zin om zaken weer op te pakken. Alsof ik een oude vriendin weer eens bel om weer te investeren in contact. En dat ga ik doen. Investeren in contact met mijn verzonken gedachten.
Als jij goed in je vel zit, de wind waait met je mee, welke hobby pak jij dan weer op? Welke uitdaging ga jij dan graag met jezelf aan?
Denk er eens over na, in het zonnetje, op je balkon.
En bedenk dan goed wat een kunst het eigenlijk is om je gedachten, je energie, je opgewektheid te "kaderen" en in de juiste banen te leiden zodat er iets prachtigs uit je handen, je mond, je voeten of je gedachten kan komen!
Reacties
Een reactie posten